bana bir kez doğru olunsa, o tafrayı alıp göğsüme bastırmak isterim
yabani otları yolarak ve nasihatler vererek Bünyamin'e
Bünyamin, seninle konuşmak için hep eğilmemiz gerekiyor ya
dipte ve yal
an ve boş bir hayatın en ve tek güzel yanısın sen.
bir kerecik daha öpseydim o ulu ağzından
diyecektim ki; "saçlarından geçirmek bir tarağı; aşktır."
bodrum katı hayali; balkon,
bulutlara yakın olanların hayali ise balkonda fiyakalı bir ölümdür.
bir çıkacaksın, fırlayacaksın bozuk bir musluktan fışkıran bir su tanesi gibi
gideceksin ey kırmızı düşüm, turuncu sıcağım, yeşil göğüm!
gidip ikincilere kedi, kedilere anne, annelere düş, düşlere süs olabilirsin
yalnızca fincanı ısıtır, ardından taşıp sahibinin elini yakabilirsin.
Uzakları daha uzak, olmazları imkansız edebilirsin
sen Bünyamin güzel ne varsa çirkin edebilir,
dahil olduğun hayatlarda kendini hariç tutabilirsin.
tüm bu vurdumduymazlıklarda yüzyıllardır konumuz: "olimbera, evîn."
kürtçe, türkçe, lazca ve çerkezce ağlasam ve defalarca boşalsa da yaşlar gözlerimden
hani diyorum ki ölünse uğruna bu aşkta
bu aşk kalbimdeki kırık, hayalimdeki enkaz, avucumdaki nasır ve
izi sonsuzluk getiren bir yaradır.
bu kadar olmazlar içinde Bünyamin'e notlar;
ey açılmayan kapım, çalmayan telefonum, sorulmayan hatrım,
susuz çiçeklere özenip soldurmaya gayret ettiğin pencere önü saksı çiçeklerimin mahzunluğu
ve her dilde yok oluş, binbir emekle büyütülmüş evlatlar hayırsızlığında
oysa ne iyi niyetler biçilmiş ne de tersi fenalıklar reva görülmüştür bu yaşanmış veya yaşanmamışlıklara.
körler gibi, ızdırap verici haller gibi ve umrunda olmadığımız insanları umursamaktan yorgun ben veya biz
başka ağızlarda daireler çizen dillerden sevildiğimizi duymayı bekleyerek geçirdiğimiz koca bir ömürde hiçbir yere varamayışımıza tek sebep bu değersizlikleri kovalamamızdır.
oysa biraz kötü olunabilir, biraz can yakılabilirdi.
düşlere babalık etmekten geliyorsun anladım.
kırılmış düşlere babalık etmekten.
bu da Bünyamin'e vedadır.
esra demirci
bir kerecik daha öpseydim o ulu ağzından
diyecektim ki; "saçlarından geçirmek bir tarağı; aşktır."
bodrum katı hayali; balkon,
bulutlara yakın olanların hayali ise balkonda fiyakalı bir ölümdür.
bir çıkacaksın, fırlayacaksın bozuk bir musluktan fışkıran bir su tanesi gibi
gideceksin ey kırmızı düşüm, turuncu sıcağım, yeşil göğüm!
gidip ikincilere kedi, kedilere anne, annelere düş, düşlere süs olabilirsin
yalnızca fincanı ısıtır, ardından taşıp sahibinin elini yakabilirsin.
Uzakları daha uzak, olmazları imkansız edebilirsin
sen Bünyamin güzel ne varsa çirkin edebilir,
dahil olduğun hayatlarda kendini hariç tutabilirsin.
tüm bu vurdumduymazlıklarda yüzyıllardır konumuz: "olimbera, evîn."
kürtçe, türkçe, lazca ve çerkezce ağlasam ve defalarca boşalsa da yaşlar gözlerimden
hani diyorum ki ölünse uğruna bu aşkta
bu aşk kalbimdeki kırık, hayalimdeki enkaz, avucumdaki nasır ve
izi sonsuzluk getiren bir yaradır.
bu kadar olmazlar içinde Bünyamin'e notlar;
ey açılmayan kapım, çalmayan telefonum, sorulmayan hatrım,
susuz çiçeklere özenip soldurmaya gayret ettiğin pencere önü saksı çiçeklerimin mahzunluğu
ve her dilde yok oluş, binbir emekle büyütülmüş evlatlar hayırsızlığında
oysa ne iyi niyetler biçilmiş ne de tersi fenalıklar reva görülmüştür bu yaşanmış veya yaşanmamışlıklara.
körler gibi, ızdırap verici haller gibi ve umrunda olmadığımız insanları umursamaktan yorgun ben veya biz
başka ağızlarda daireler çizen dillerden sevildiğimizi duymayı bekleyerek geçirdiğimiz koca bir ömürde hiçbir yere varamayışımıza tek sebep bu değersizlikleri kovalamamızdır.
oysa biraz kötü olunabilir, biraz can yakılabilirdi.
düşlere babalık etmekten geliyorsun anladım.
kırılmış düşlere babalık etmekten.
bu da Bünyamin'e vedadır.
esra demirci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder