7 Ağustos 2012 Salı

Yeditepe İstanbul-Ali'ye mektup.

taze güllerle bezenmiş kalbi/kalbi diyorum olsa olsa yokluğu denktir ölüme. bir filmde görmüştüm Ali vardı, Ali adıydı. Sessizlik ona o sessizliğe yakışırdı. Bir zamanlar inanmış bir nedene, niçine. Ne vakit izlesem bir şeyler anlatmak ister gibi sıyrılırdı ekrandan ve sıyırırdı kuralları ne ala. Demir parmaklıkları aralayıp vatanı sevmişliği, zaman zaman toprakla sevişmişliği vardır ki sorma./Sorma , cevaplar hep yasaklı.

ey benim güzel pencerem. beklemekle eskittim ben seni tıpkı Ali gibi, kendim gibi.

kimse bizi hatırlamayacak 
-ne dersin sebepsiz ölsek mesela
kimse bizi hatırlamayacak
-ne dersin sebepsiz ölsek ve anımsanmasak mesela.

esra demirci

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder